Կարդա՛ առակները:
1. ՄԻԱՄԻՏ ԳՈՂԵՐ
Երկու գող բարձրացան մի մեծատան կտուր և կամեցան երդով վայր իջնել և գողություն անել: Լուսնկա էր: Մեծատուն մարդն իմացավ, որ գողերը երդիկի մոտ են: Եվ կինը մարդուն ասաց, թե այս ամեն գանձերը և ոսկին և կերպասը քեզ որտեղի՞ց են: Մեծատուն մարդն ասաց. «Գնում էի գողության, մեծատուն մարդկանց երդիկով իջնում էի, և լուսնկա էր, ինչպես այժմ, և լուսնի շողերը երդիկից ներս էին ընկնում, ինչպես այժմ, և ես գրկում էի շողերի սյունը և վայր էի իջնում և այնպիսի մի բան էի ասում, որ ինչքան գեղեցիկ կերպաս կար այդ տանը, երևում էր ինձ, և կապում էի լուսնի շողերին և վեր բարձրանում: Եվ այս ամենն այդպես եմ վաստակել»:
Երբ գողերը այդ բանը լսեցին, խիստ ուրախացան և հավատացին այդ ցնորամիտ բանին, լուսնի շողերը գրկելով երդից վայր ընկան և ջարդվեցին:
- Երկու նախադասությամբ ներկայացրո՛ւ առակի ասելիքը:
- Առակի ասելիքը նրանում էր կայանում,որ պետք չէ ուրիշի արածը դու էլ կրկնես ,քանի որ ումից ուզում ես կրկնես կարող է նա սխալ լինի։
2. Մի անգամ երկու մարդ գրազ եկան: Նրանցից մեկն ասում էր, որ եթե հացի վրա կարագ քսեն, ապա վայր ընկնելիս հացը միշտ ընկնում է կարագ քսած կողմով ներքև: Մյուսը պնդում էր, որ հացը կարող է ընկնել նաև դատարկ կողմի վրա: Նա, ով պնդում էր, թե հացը կարող է նաև դատարկ կողմով ընկնել գետնին, իր խոսքերն ապացուցելու համար հացի վրա կարագ քսեց և հացը վայր գցեց հատակին: Հացն ընկավ դատարկ կողմի վրա:
– Տեսնո՞ւմ ես՝ ես ճիշտ էի,-ասաց նա: – Հացը կարող է ընկնել նաև դատարկ կողմով:
– Դա ոչինչ չի նշանակում, – առարկեց մյուսը: – Դու հացի սխալ կողմի վրա քսեցիր կարագը:
- Գրի՛ր առակի ասելիքը:
Ամեն մարդ իրենն է պնդում և նայում է հարցին իր տեսանկյունից։
- Ո՞ր առակը քեզ դուր եկավ, ինչո՞ւ:
Ինձ դուր եկավ առաջին առակը, քանի որ այս առակը ավելի իմատուն էր և ինչ-որ չափով էլ հումորային։
2. Կետերը փոխարինի՛ր տրված բառերով և բառակապակցություններով: Կետադրությանն ուշադրություն դարձրո՛ւ և փորձի՛ր բացատրել, թե ինչու են դրանք կոչվում միջանկյալ բառեր և բառակապացություններ (անկյալ — հին հայերեն՝ ընկած):
Ո՜վ զարմանք, ա՛յ քեզ միամտություն, երեխայի խելք, դե՛, բա՞:
Նավը մոտեցավ ժայռին և ,ո՜վ զարմանք, բոլոր մեխերը, պտուտակներն ու երկաթե ամրակները ճռռալով դուրս սողացին իրենց տեղերից ու թռան դեպի ժայռը:Կարճ ժամանակում նավը վերածվեց առանձին տախտակների,բա՞։Դե՛ սա հեքիաթ է: Բայց այդպիսի մագնիսական ժայռի գոյությունը ժամանակին, ա՛յ քեզ միամտություն, բոլորն էլ հավատում էին:Մի քանի տարի առաջ, որոշել էի անպայման գտնել այդ ժայռը:
Բառերը կոչվում են միջանկյալ, քանի որ առանց դրանց էլ նախադասությունը ամբողջական է։
3. Գրի՛ր շարադրություն ,,Թռիչք,, վերնագրով:
Թռիչք
Թռիչքը մի հաճույք է, գոհունակություն է, որից ոչ բոլորը կարող են օգտվել։Իրական թռիչքի հաճույքից կրող են օգտվել թռչունները, քանի որ ունեն թևեր և շանս օգտվելու ամեն օր այդ գոհունակությունից։Մենք էլ ունենք թևեր, բայց մեր թևերը աշխատելու, ինչ որ բան բռնելու և վերցնելու համար են։ Հիմա կան այլատեսակ տեխնիկաներ թռչելու համար, բայց երբեք չեն կարող փոխարինել իրական, բնական թռիչքին։Օրինակ՝ ինքնաթիռը կամ զիփլայնը։Ինքնաթիռով երբ թռչում ես նա ուղղակի քեզ երկնքով տանում է այնտեղ, որտեղ դու ուզում ես, իսկ զիփլայնը հաճույք է, բայց դրանից ոչ ամեն օր կարող ես օգտվել։Ես համոված եմ, որ ոչ մի տեխնիկա մոտակա քսան տարվա մեջ չի ելնի, որը տա այն հաճույքը, որը ստանում ես բնական, իրական թռչելուց։
Արեն Համբարձումյան 